Eserin Temel Özellikleri

1. Tarih ve Tür: 707 (1307) yılında yazılmış, yaklaşık 600 beyitlik bir mesnevidir.
2. Vezin:
   • Açılış bölümü, "fâilâtün fâilâtün fâilün" vezniyle yazılmış on üç beyitlik bir nazımdan oluşur.
   • Mesnevî bölümü, "mefâîlün mefâîlün feûlün" veznindedir.
3. Konu: Eserde, tasavvuf yolunda ilerleyenlere (seyrüsülûk ehline) verilen öğütler yer alır.
4. Mensur Bölüm: Kısa bir mensur bölümle nazım kısımlarını destekler.

Edebi Niteliği

• Risâletü’n-Nushiyye, Yunus Emre’nin ilâhilerine kıyasla daha az şiirsel bir dile sahiptir. Ancak, tasavvufî içerik açısından oldukça derin ve öğretici bir eserdir.

Akademik Değerlendirmeler

Eser, hem içerik hem de dil özellikleri açısından birçok akademik çalışmaya konu olmuştur. Bazı önemli değerlendirmeler:

• Nihat Sami Banarlı, eserin Anadolu Türkçesinin gelişiminde önemli bir yere sahip olduğunu belirtir.
• Mustafa Tatcı, eserin metinleri üzerinde tenkitli çalışmalara yer vererek Yunus’un tasavvuf anlayışını detaylandırmıştır.
• Diğer incelemeler: Kaplan (1973), Kissling, Ayan.

Modern Yayınları

Eser, çeşitli edisyonlarla günümüz okuyucularına sunulmuştur:

1. Abdülbaki Gölpınarlı: Risâlat al-Nushiyya ve Dîvân (İstanbul 1965; 2. baskı, 1991).
2. Yusuf Subaşı: Yunus Emre Divanı ve Risâletü’n-Nushiyye (İstanbul 1983).
3. Mustafa Tatcı:
   • Yunus Emre Dîvânı III: Risâletü’n-Nushiyye: Tenkitli Metin (Ankara 2008).
   • Yûnus Emre: Dîvân ve Risâletü’n-nushiyye: Âşık Yûnus’tan Seçmeler (İstanbul 2008).
4. Osman Horata ve Umay Günay: Risâletü’n-nushıyye (Ankara 1994).

Eserin Önemi

• Tasavvufî Eğitim: Risâletü’n-Nushiyye, tasavvuf yolunda ahlaki ve manevi değerleri öğreten bir rehberdir.
• Anadolu Türkçesi: Türkçe tasavvuf edebiyatının erken dönem örneklerinden biri olarak dil, edebiyat ve kültür tarihine ışık tutar.
• Nasihat Geleneği: Anadolu’da yazılmış ilk nasihatnâmelerden biri olması, eserin edebiyat tarihindeki yerini özel kılar.
• Kaynakça:YÛNUS EMRE - TDV İslâm Ansiklopedisi