Genç yaşta edebiyatla ilgilenmeye başlayan Süleyman Nazif, özellikle Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde aktif bir gazeteci ve şair olarak tanınmıştır. 1895’te Mardin’deki görevinde Kölemen Abdullah Paşa’nın dikkatini çekmiş, sonrasında Musul’a gitmiştir. Paris’te Jön Türkler'e katılmış, İstanbul'a döndükten sonra birçok önemli gazete ve dergide yazılar yayımlamıştır. Bu dönemdeki en dikkat çekici eserlerinden biri, 1919'da yayınladığı “Kara Bir Gün” adlı makalesidir.

Süleyman Nazif, hem edebiyat hem de siyaset alanında önemli bir figürdür. Servet-i Fünûn dönemi şairlerinden biri olarak, özellikle ferdî ıstırap, aşk, tabiat ve millî meseleler üzerine yazmıştır. Edebiyatında, Tanzimat dönemi şairlerinin etkisiyle, Türk toplumunun problemlerine değinmiş ve sosyal konulara dikkat çekmiştir. Ayrıca, millî ve vatanî temalar da sonradan önemli bir yer tutmuştur.

Süleyman Nazif’in yazıları, dönemin Osmanlı Türkçesinin en başarılı örneklerini sunar. Onun nesirleri, Victor Hugo ve Nâmık Kemal gibi yazarların etkilerini taşır ve sonrasında Türk edebiyatında önemli bir yer edinmiştir. Ayrıca, polemikçi bir yazar olarak, özellikle İskilipli Âtıf Hoca ile oruç ve şapka meselelerinde tartışmalara girmiştir.

Süleyman Nazif, eserlerinde edebî olduğu kadar siyasî ve kültürel birçok konuyu da ele almış, çeşitli makaleler ve kitaplar kaleme almıştır. Edebiyatını hem millî hem de uluslararası düzeyde tanıtan Süleyman Nazif, 1927 yılında Edirnekapı Mezarlığı’na defnedilmiştir. Eserleri, hem dönemin Osmanlı edebiyatını hem de Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatını anlamada önemli bir kaynaktır.

Kaynakça:https://islamansiklopedisi.org.tr/suleyman-nazif