17. yüzyılda görülmeye başlar.

Nabi,Nefi ,Naili bizdeki temsilcileridir. 

Azerbaycan,Türkiye ,Hindistan ve Hindistan'ın çevrelerinde ki ülkelerde görülür.

Araplarda anlam derinliği önemli iken İran Edebiyatında anlam derinliği önemli değildir. 

Türk Edebiyatında ise anlam derinliği ,hayal gücü,tezatlık ,dilin inceliği , Mübalağa ,Tasavvuf,

yeni kelimeler ve içe dönüklük ön plandadır. 

Anlam derin olmalı.

Hayal gücü insanların aklına gelmeyecek hayaller olmalı , soyut ve somut ifadeleri

birleştirmeli

Tezatlık konusunda mazmunların tezat olması ön plandadır. 

Dilin inceliği o hayal gücünü ve mübalağayı anlayabilieceğimiz bir dilde olmalı .

Tasavvuf insanlar sıkıntılarını tasavvuf yoluyla anlatmalı.

İçe dönüklük insanların sıkıntısını , üzüntüsünü ele alır.

Yeni kelimeler ise Sebk-i Hindi akımında hiç kullanılmayan kelimeler olmalıdır.